Plectranthus coleoides "marginatus"
É unha planta herbácea perenne. As súas follas son rugosas, tirando a gordechas con peliños e con forma acorazonada; presentan as beiras ou marxes variegadas de cor branca e ás veces toda a folla colle esa cor. Estas follas son bastante aromáticas, evidentemente, a incenso.
Ten tendencia a erguer pouco os seus talos, a arrastrarse polo chan ou a colgar debido ao peso se está nun tarro.
Moi utilizada en xardinería de tarros en terrazas e balcóns.
Gústanlle os climas mornos e os quentes.
Propiedades: Aromática; tamén medicinal na India, mais aquí non soe utilizarse como medicinal.
Solo: Normal.
Rega: Soporta certa sequía.
Exposición: Semisombra ou sol . Quere lugar luminoso, mellor sen sol directo.
Ollo ás xeadas! Cómpre protexelas se vén un inverno duro coma o de este ano (aféctalles máis ás procedentes de viveiros). No noso arrecendario neste duro inverno de cinco salvaron tres sen protección. Preto da costa poden estar todo o ano fóra.
Ten tendencia a erguer pouco os seus talos, a arrastrarse polo chan ou a colgar debido ao peso se está nun tarro.
Moi utilizada en xardinería de tarros en terrazas e balcóns.
Gústanlle os climas mornos e os quentes.
Propiedades: Aromática; tamén medicinal na India, mais aquí non soe utilizarse como medicinal.
Solo: Normal.
Rega: Soporta certa sequía.
Exposición: Semisombra ou sol . Quere lugar luminoso, mellor sen sol directo.
Ollo ás xeadas! Cómpre protexelas se vén un inverno duro coma o de este ano (aféctalles máis ás procedentes de viveiros). No noso arrecendario neste duro inverno de cinco salvaron tres sen protección. Preto da costa poden estar todo o ano fóra.
Poda: Débese despuntar os seus talos para que ramifiquen lateralmente; así dá unha planta máis compacta e xeitosa.
Reprodución: O mellor método consiste en espichar ramalliños ou estaquiñas, prende moi ben. Conseguiremos novas plantas de forma doada.
Reprodución: O mellor método consiste en espichar ramalliños ou estaquiñas, prende moi ben. Conseguiremos novas plantas de forma doada.
Fai uns meses andando na bici, atopei unha antiga fabrica de curtidos,nunha aldea de LAlin, preto de CArmoega,nonrecordo ahora o nome, aunque o teño anotado, falando co propietario, amosoume un arbol, -resultou ser do incienzo, eu nunca antes o vira, e ao parecer é moi dificil de ver por estas terras..
ResponderExcluirAngel Utrera, está visto que a bici non só permite pasar polos sitios; tamén facilita o goce das paisaxes e mesmo descubrimentos. Aínda a vida nos dá sorpresas por aquí! Está ben que non estea todo descuberto.
ResponderExcluir