Cerdeiras en flor

Veño de oír o cuco. Non o vin, que non se deixa ver, pero sentir si que o sentín.

O inverno está a despedirse de nós e faino pasando por ser primavera. A calor pola mañá non sobra, temos temperaturas mornas (estamos aínda en marzo); mais polo mediodía apreta e fai suar, son de primavera quente. Agardemos non pagar máis tarde esta delicia; xa saben, "cando marzo maiea, maio marcea".

E as cerdeiras acordaron e están a espertar do seu soño invernío. Dan o mellor de si, unha floración que causa abraio e delicia. As súas flores rosas e dobres, plenas para entendidos, dominan os nosos sentidos.

No noso xardín contamos con tres cerdeiras bravas, sen enxertar, e con catro de adorno. Dúas de estas son de pólas colgantes, raras por estas terras; as outras dúas soben cara ao ceo. A primeira está na entrada do colexio, pequena e coas pólas tocando no chan; é a da foto inferior, un Prunus x subhirtella pendula plena. Outra, a da foto superior, Prunus serrulata kiku-shidare-zakura, está no socalco preto do colexio, no alto e coas pólas péndulas a desculparse da súa elevada posición. As outras dúas, Prunus serrulata kwanzan, enxertadas por min, están na parte superior preto do campo de futbito.

As cerdeiras en flor son para os xaponeses o máximo que pode existir, a principal festa. Claro, todas estas variedades de cultivo ou, se prefiren, de xardinería proceden de Oriente, do lonxano Xapón.