Hoxe é San Martiño.Tempo de castañas e dos magostos.
A recoller nos soutos e a comer na casa...ou no monte.
Eu xa recollín as do meu castiñeiro, que souto...con souto aínda non conto.
Fixen caso do refrán que avisa de que as castañas que despois do S. Martiño quedan no souto son do moucho.
Magosto.
A nós tócanos mañá.
E dálle, que se cadra non se pode.
Xíe (isto non ha de ser) ou chova as castañas han de pasar pola pota.
Ben, iso dixeron algúns, que o falar non ten cancelas e...xa veremos se manteñen.
Hai que saír un pouco da rotina, sempre vén ben. A conto de iso estiven estes días a ver cousas interesantes na rede para aproveitar (pola cara!) na escola e gustoume moito este conto.
